Podróż Kame Magnolia <-> Moria

First topic message reminder :

Stanęłam przed centralną bramą z niczym. Będę szła taki kawał drogi na piechotę bez jedzenia bez niczego...Upoluje sobie jakieś zwierze, bo z czegoś żyć muszę prawda? Ruszyłam prosto przed siebie.
Muszę z czegoś zarabiać. Bo nie zamierzam żebrać tak jak za młodu. Odczekam cały dzień i nie zarobie załamanego grosza. Rozglądałam piękne otocznie , które mnie otaczało. Szkoda mi było trochę, że nie mogłam z nikim porozmawiać...Chyba Kahlan miała rację, że powinnam znaleźć kogoś do misji...Mówi się trudno idzie się dalej!

Westchnęłam...Niech już się nie zamęczają nawoływaniem mnie. Weszłam do domku patrząc na nich z pytającym wyrazie twarzy.
-Możecie mi wyjaśnić o co chodzi z tym wyruszaniem?-Zapytałam się debili ...tzn kupców

Nagle drzwi się zamknęły. Po chwili zauważyłeś jak dom się podniósł. Z jego boków wyrosły metalowe ręce z dziwnymi armatami, a na dole 2 metalowe nogi. Po chwili zauważyłaś jak z jednej ściany wyrósł dziwny mechanizm. Jeden z kupców się spytał

Umiesz tym kierować prawda?

A jak dosiadłam kiedyś krowę liczy się? -Powiedziałam z głupkowatym wyrazem twarzy. -Nie nie umiem i widzę to pierwszy raz.-Dopowiedziałam z szczerym uśmiechem na twarzy.

Oboje krzyknęli

Krowa się liczy!

Wpychając Cię na fotel, włożyli Ci do rąk kierownicę czekając, aż wielka Kame-sama ruszy tą maszynę.

Dostałam nerwa, że aż pulsowało...Jednak uspokoiłam się i wzięłam głęboki wdech i wydech po czym rzekłam -Cholerka...I co mam robić?-Zapytałam się patrząc po sprzęcie tego czegoś z rączkami i nóżkami. Tyle, że ta krowa stała i nie raczyła się ruszyć, więc na niej siedziałam, a nie jeździłam ...Będzie HARDCOR! : DDDD

Kupcy czekali na Twoje poczynania. Z radością czekali aż maszyna ruszy...

zaczęłam szukać czegoś w stylu pedału gazu, albo przycisku, który odpala to cudeńko. Czego nie można zrobić dla misji...I będę miała co opowiadać! Jeździłam na tym...czymś...

Po chwili maszyna ruszyła, co Ciekawe sterowana była życzeniowo: czyli jeżeli sterownik chce aby szła do przodu - idzie. Po chwili zauważyłaś jak świetnie idzie Ci jeżdżenie tym czymś.[b]

KAME-SAMA! JESTEŚ ŚWIETNA!

Domek na nóżkach..Jakie zajebiste ! Pomyślałam z wielkim zacieszem na twarzy i kierowałam to cacuszko do Seremi. Zarąbiste urządzonko Wehehehhehe

Po chwili zauważyłaś kilkanaście wilkołaków biegnących na domek... Po chwili zauważyłaś, że umiesz także strzelać z uzbrojonego domku. Przez cały czas kupcy Cię dopingowali. Nurtowało Cię jedno pytanie: Co oni jeszcze mają w tych torbach?

Poczułam się jak w jakiejś grze. Dostaję więcej punktów za każdego wilkołaka, którego trafie. Spojrzałam kątem oka na kupców i zapytałam się ich z bananem na pół twarzy.
-CO macie jeszcze w torbach by wytępić te wilkołaki?-Ciekawe jak mój wyraz twarzy wyglądał gdy te stworzenia padały jak muchy.

Kupcy chórem odpowiedzieli

Mamy trochę przydatnych rzeczy... Hmmmm

Chwilę potem jeden wyjął z plecaka mały patyczek, który po chwili zamienił się w dziwne działo. Jeden odciągnął Cię od sterów wpychając to do dłoni. Po chwili otworzyli okno. Obydwoje schowali się pod łóżkiem krzycząc

Wciśnij Kame-Sama!

Ładna maszynka...Aż przyjemnie mi się strzelało z tego czegoś. Fajne rzeczy mają! Na prawdę fajne! Pociągnęłam za spust, jeżeli w ogóle był...Ciekawe czemu schowali się pod łóżkiem...?

Nagle pociągając za spust z wyrzutni wydobył się wieeeeelki pocisk. Był on tak potężny i składał się z czystej magii. Po chwili zauważyłaś, że zniszczył on około 30 km lasu. wyglądało to jak utorowana 'dróżka' dla Twego domku. Podnosząc głowę do góry mogłaś zauważyć spadające szczątki wilkołaków. Ich wszystkie organy, oraz części. Dziwnie to wyglądało... ręce, głowy, wnętrzności tych stworzeń spadały z nieba.... zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne (xD).

-O ja w dupę mojej krowy....Deszcz flaków...-Powiedziałam i wyraz twarzy przedstawiał "wow".-Las ...hm...Odrośnie...-Mruknęłam pod nosem i odłożyłam delikatnie broń by nie strzeliła...Byłaby wtopa. Zasiadłam za sterami i poprowadziłam domek w stronę Seremi.

Po chwili kupiec wychodząc z pod łóżka rzekł

Kame-sama! Masz jeszcze 2 strzały!

Po chwili znów schował się z kumplem pod łóżko. Domkiem sterowało się po takiej powierzchni bardzo dobrze, jeżeli tak dalej pójdzie to przed zmrokiem będziecie w Serimi.

-Niech się tylko zjawia....-Powiedziałam z szerokim bananem na twarzy, jednak chciałabym jak najszybciej do Seremi. Miałam zaciesz na twarzy chyba nie do zdjęcia.

Po chwili zauważyłaś jakiegoś człowieka, który skakał i krzyczał do was coś. Po chwili oboje kupcy wrzasnęli

Stachu!

Otwierając drzwi szybko podali mu drabinę. Gdy mężczyzna się na nią wdrapał, ujrzałaś dziwną postać. Był on cały poszarpany, miejscami krwawił. Jego twarz zasłaniały ogromne czarne wąsiska. Po chwili wywiązał się między wami dialog:
-To Jest Stachu! Ten 3 kupiec do eskorty... zaginął 2 dni temu, ale teraz się znalazł
-Witam panią...
-To Kame-sama!
-Witam Kame-sama!
-Co to było? właśnie myślałem, że wilkołak mnie zabije a tu ogromny promień żółtego światła, zmiótł go z powierzchni ziemi... mnie ominął na szczęście...
-Choć z nami stary!

Po chwili wszyscy 3 zaczęli Cię wysławiać...

Zaliczyłam normalnego najnormalniejszego Facepalma...Trzeci debil do dojenia krów (nie ma to jak farmerskie slangi XD)....Nie no jakie ja mam szczęście...Wolałam się nie pytać czy mają więcej zaginionych przyjaciół...Po prostu ruszyć do Seremi i mieć tych Trzech debili za sobą...Ja chce do domu...XD ...Ruszyłam machiną dalej do Seremi.

Po chwili wszyscy kupcy poszli spać... Maszynę prowadziło się naprawdę łatwo. Sprawiało Ci to dużo satysfakcji i radochy.

Teraz musiałam dotrzeć do Seremi , bo co ledwo wytrzymywałam z tymi dwoma, to jak doszedł jeszcze jeden to ja wykwintuję....Jednak szłam normalnym tempem...Co raz bardziej lubiłam ten domek z nóżkami i rączkami.

Sterowało się nader dobrze... jednakże po chwili usłyszałaś jakieś dziwne warknięcie. Nie było ono głośne, tak więc mogłaś je zignorować. Po chwili jednakże usłyszałaś głośniejsze i bardziej agresywne szczekanie... odwracając się mogłaś zauważyć 2 śpiących kupców i wilkołaka. Jego szczekanie rozumiałaś doskonale dzięki swemu pochodzeniu. Znaczyło ono

Pomocy...zabijcie mnie!

-Dobra... Zakładam, że jesteś jednym z tych de...Kupców, i zakładam , że Stachu tak?-Powiedziałam, przyjmując formę pół pół - Dopóki masz rozum, odejdź od kupców najdalej jak możesz...Co się stało?- Dodałam spokojnym głosem, podchodząc powoli w jego stronę. W końcu zamiana w wilkołaka to nie takie hop siup tralala...
-Słuchaj...jeżeli jesteś demonicznym stworzeniem jak ja, nie panikuj...Jeżeli jednak coś Wilkołaki Ci zrobiły mogłeś wpaść w większe bagno...Nie zabije Cię...Nie bez powodu...Uspokój się.-Mówiłam do niego spokojnym i opanowanym głosem. Wyjaśniałam mu to wszystko głośnym tonem i powoli by wszystko dokładnie usłyszał.

Wilkołak walcząc samemu ze sobą odpowiedział

Zabij! Zabij mnie zanim będzie za późno!...Za późno...za późno...Hahaha! ZA PÓŹNO!

Po chwili wilkołak skoczył w Twym kierunku z wyciągniętymi pazurami. Hałas który narobił rozbudził kupców. Wilkołak różnił się od pozostałych. Jego sierść była koloru białego... Miny kupców były okropne. Obydwoje przestraszeni. Widać było że coś wiedzą...

-Teraz mam powód...-Mruknęłam ze smutkiem. Szybkim ruchem zdjęłam przepaskę z oka i spojrzałam mu prosto w oczy, wiedziałam, że on także patrzył we mnie...Gdy za nieruchomiał powiedziałam...-Przepraszam...- Machnęłam szybko ręką mówiąc - Air Blade.-Ostrze z powietrze kierowało się w stronę białego wilkołaka.